Voor de Dagkrant van het Nederlands Film Festival vroeg ik elke dag een andere NFF-insider naar zijn of haar persoonlijke route op het festival. Voor welke films liepen zij die dag warm en waarom? Een selectie.

Johan Fretz, NFF TV-presentator

‘Ik geniet van Nederlandse publieksfilms. Helaas zijn er maar weinig die de donkere kant van de samenleving belichten. Onbegrijpelijk, nu er technisch zoveel meer mogelijk is. Ik ben dan ook erg benieuwd naar 'De bende van Oss', een film die een spannende en rauwe indruk maakt. Ik ben benieuwd hoe ver de maker daarin durft te gaan. Die bende was geen stelletje padvinders!
Over 'Briefgeheim' heb ik goede dingen gelezen. De trailer geeft blijk van uitstekend camerawerk en ik vind Daan Schuurmans al heel lang een van de beste filmacteurs die we hebben. Of ik ook het boek van Jan Terlouw heb gelezen? Dat niet. Maar ik weet dat zulke boeken doorgaans appelleren aan een bepaalde jongensdroom, een leven vol avontuur, en dat heeft nu eenmaal iets aanlokkelijks.
Ik zet het op een hollen voor 'When the War Ends', de documentaire van Thijs Schreuder, die ik nog ken van de Nederlandse Film en Televisie Academie. De film gaat over een voormalig IRA-strijder. Thijs kennende heeft hij zijn verhaal doeltreffend in beeld gebracht. Hij heeft talent. Dat vind ik ook zo te gek aan het NFF, dat jonge filmmakers de aandacht krijgen. Nu Thijs ook nog eens de Prijs van de Stad Utrecht won op de openingsavond, ben ik extra benieuwd. Misschien ga ik nog even achter in de zaal zitten bij Smaakmakers met Anna Drijver.
Nu ik zelf een muziekcarrière ben gestart, moet ik ook zeker naar 'Hou me vast – De Dijk'. Die band gaat al zo lang mee! Inspirerend om te zien hoe de mannen omgaan met tegenslagen, zoals de twijfels van leadzanger Huub van der Lubbe en het plotselinge verlies van idool Solomon Burke.’

Jan Eilander, Smaakmaker

‘Natuurlijk zijn films er in de eerste plaats om je te amuseren, maar ’t liefst kijk ik exemplaren die me ook aan het denken zetten of de controverse opzoeken. Daarom begin ik met 'Parradox', een documentaire over de spraakmakende regisseur Pim de la Parra. Hij speelde een aanzienlijke rol in de Nederlandse cinema van de jaren zeventig, de periode dat ik me voor het eerst verdiepte in het medium. Met minimale middelen ging hij te werk en dat leverde bij vlagen weergaloze films op. Hij hanteert die methode nog steeds, maar dan vanuit Suriname.
Ik moét naar 'The Return', een favoriet van Gast van het Jaar Frans van Gestel. Een waanzinnig goede, uitgebeende Russische film uit 2003, over een vader die na twaalf jaar thuiskomt. Om de verloren tijd te compenseren, gaat hij met zijn twee zoons op vakantie. Op het eerste gezicht gebeurt er niet zoveel, maar de sfeer wordt alsmaar grimmiger als de personages juist uit elkaar blijken te groeien.
Na zulke zware thematiek ga ik voor een ultieme feel good familiefilm: 'Het geheim'. Ik ben een liefhebber van het werk van Joram Lürsen. Hij zei eens: “Nare mensen komen er bij mij niet in.” Nou, dat credo stráált ervan af. Zijn films gaan over liefde en barmhartigheid voor elkaar. Hij heeft daar een eigen taal voor ontwikkeld met bijdehante dialogen – heel knap!
Als gastheer van Smaakmakers ontvang ik André van Duren en daarna ga ik als de wiedeweerga naar 'Hou me vast – De Dijk'. Muziek is een van mijn grote passies. Ik volg die band al zo lang, ben zelfs nog met ze naar New York gereisd, een jaar of twintig geleden. Ze bewezen toen al dat hun muziek een universele taal spreekt. Als de samenwerking met de plotseling overleden soullegende Solomon Burke was doorgegaan, zou Amerika nu aan hun voeten liggen.’

Isolde Hallensleben, festivalpresentator

‘Ik ben een groot liefhebber van de Nederlandse cinema, want die reflecteert onze samenleving en cultuur. Elk jaar ben ik dan ook de volle tien dagen op het NFF te vinden! Om een aantal onderdelen te presenteren, maar ook om zo veel mogelijk films te zien. 'L.A. Raeven – De verbeelding voorbij' is een documentaire over tweelingzusjes, die als kunstenaarsduo door het leven gaan. Als kunstliefhebber wekt dat mijn interesse, maar ook het fenomeen tweeling fascineert me.
Vervolgens duik ik in de wereld van de rechtspraak met de documentaire 'Het oordeel'. We volgen juriste Ouafae Bahi in haar opleiding tot rechter. Rechters hebben veel macht en ik vraag me af hoe zij daarmee omgaan. Wat zijn bijvoorbeeld de consequenties voor een verdachte, wanneer de rechter op jouw dag des oordeels net met het verkeerde been uit bed is gestapt? Ook vind ik het geweldig dat er vooraf een korte film uit de prachtige serie 'Life is Beautiful' wordt vertoond. Een helaas vrijwel uitgestorven constructie trouwens, om een korte film voor een lange film te draaien.
Op mijn negentiende kwam ik in aanraking met de ontwerpen van Anthon Beeke. Ik werkte toen bij een grafisch ontwerpbureau en sindsdien volg ik zijn werk. Ik moet dus zeker naar het portret 'Anthon Beeke, van slagersjongen tot grafisch ontwerper'. Tot slot sta ik voor mijn eeuwige festivaldilemma: ga ik naar 'Code Blue', '170 Hz' óf naar 'The Monster of Nix'? De eerste twee films kan ik na het festival wel in de bioscoop zien, maar stiekem ben ik daar te ongeduldig voor. Ik ben een groot fan van Rosto’s oeuvre en de kans is gering dat ik zijn animatie 'The Monster of Nix' binnenkort op het witte doek kan zien, dus wordt het waarschijnlijk deze!’

Deze interviews werden eerder gepubliceerd in de Dagkrant van het Nederlands Film Festival 2011.